Jak wygląda terapia EMDR?

Podstawą leczenia metodą odwrażliwiania i przetwarzania – podobnie, jak i w przypadku każdej innej psychoterapii – jest rozmowa terapeuty z Pacjentem. Jej celem jest umożliwienie Pacjentowi przeżycia „do końca” i pełnego odreagowania trudnych zdarzeń z przeszłości oraz nauka radzenia sobie z objawami doświadczanymi obecnie.

Terapia ta posiada jednak pewien komponent, istotnie odróżniający ją od pomocy psychoterapeutycznej w innych nurtach. Prowadzący ją Specjalista stymuluje zmysły Pacjenta (zazwyczaj narząd wzroku), gdy ten ostatni opowiada o tym, co jest przyczyną jego cierpienia (np. traumatyczne wydarzenia z przeszłości). To właśnie ta stymulacja, dokonywana w odpowiedni sposób i w odpowiednim momencie, jest głównym czynnikiem leczącym w EMDR. Co to dokładnie oznacza? Zazwyczaj to, że w trakcie, gdy osoba poddawana terapii doświadcza silnych emocji lub porusza bardzo obciążające dla niej tematy, terapeuta zachęca ją do wodzenia wzrokiem za jego palcem. Jak wskazują badania, proces ten pozwala na ponowne uruchomienie i przyspieszenie procesów przetwarzania poznawczego oraz uleczania doznanych urazów psychicznych. Szybkie i powtarzalne ruchy gałek ocznych powodują natomiast złagodzenie intensywności nieprzyjemnych myśli i emocji doznawanych przez Pacjenta.

Terapia EMDR opiera się na założeniu, że ludzki mózg posiada naturalne, wrodzone zasoby do regeneracji psychicznej. Gdy człowiek doświadcza cierpienia, które jest dla niego zbytnim obciążeniem, zasoby te mogą być zahamowane, a drogą do ich odblokowania jest właśnie właściwie poprowadzona terapia psychologiczna, połączona ze stymulacją zmysłową. Leczenie uwzględnia zarówno psychiczny (empatyczna rozmowa) jak i neurofizjologiczny aspekt łagodzenia objawów (przetwarzanie za pomocą gałek ocznych, co pozwala wyciszyć układ nerwowy). To podstawa nowatorskiego charakteru EMDR (terapia), na czym polega jej fenomen.